Dag 20 en 21; Ho Chi Minh city
11 Augustus 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Om 6.00 uur stappen we de boot in, waarna een 3 uur durende reis naar het vliegveld begint. En het leefdt al weer volop op straat. De dagen beginnen vroeg, het is ook al vroeg licht. Waarbij het in de avond al rond 7 uur donker is. Zomertijd zou geen slechte uitvinding zijn. Het tijdverschil van slechts 5 uur verbaasde me dan ook, we zitten zoveel oostelijker dan Nederland.
De reis ging langs de kust, prachtig om te zien. Veel garnalenkwekerijen. Het vliegveld is bij Nha Trang, een echte strandstad, welke snel groeit door het toerisme. De vlucht naar Ho Chi Minh City is wederom kort, en we zijn rond middaguur in ons hotel Liberty Central. Een fors hotel met prima kamers en iets te klein zwembad. De stad zelf is ook groot, met 10 mio inwoners en minimaal 5 mio scooters..... We zitten in het centrum, district 1 nog steeds Saigon genoemd in de volksmond, en hier staan veel mooie hoge moderne gebouwen maar ook diverse fraaie oude franse gebouwen. Duidelijk een stad in opkomst. Na een lekkere lunch die wat langer duurde omdat het begon te hoozen, een stuk door de stad gelopen. O.a. langs de Opera waar we kaartjes hebben besteld voor een voorstelling op vrijdagavond, en langs de Notre Dame (de Vietnamese uitvoering) en een mooi oud postkantoor. Einde van de middag lekker relaxen op de hotelkamers, met wifi en verzorging van kapotte voeten door zuster Carin. Overblijfselen van het beachvolleybal op het niet al te fijne zandstrand van Whale Island. Helaas is Machteld weer geveld door hoofdpijn, dus met zijn viertjes een hapje gegeten en potje klaverjassen bij de Starbucks toe.
Dinsdagmorgen om 8 uur worden we opgepikt door chauffeur en gids voor een bezoek aan de Cu Chi tunnels. 70km waar we 2 uur over doen, m.n. door de ochtendspits en een verplichte stop bij een werkplaats voor gehandicapten, waar je van alles kunt kopen. We beginnen de tocht bij de tunnels met een onvervalst propagandafilmpje over hoe geweldig slim en dapper de guerillastrijders van de Vietcong waren. En eerlijk gezegd waren ze dat waarschijnlijk ook. De tunnels waren zo'n 250km en hadden 3 niveaus, 3, 6, en 10 meter. We aanschouwen de tunnels en mogen er ook even in. We zien hoe slim er nagedacht was over bijvoorbeeld de ventilatie, het koken ( in de ochtend om geen rooksignalen af te geven) en kleding en voedsel. Ook zien we de diverse slimme vallen die ze maakten om amerikanen te "vangen". Behoorlijk gruwelijk.
Tot slot schieten we nog met oude geweren en zo raken we onder de indruk van dit stuk geschiedenis. We herinneren ons Platoon, welke we net voor de vakantie keken. Ook gruwelijk.
Rond lunchtijd zijn we terug, eten we een broodje en lopen nog een beetje door de stad. Ook Machteld heeft nu zere voeten, dus houden we het kort en relaxen we in het hotel. Sommigen bij het zwembad, anderen in de fitness en Cas op zijn kamer met YouTube. In de avond eten we weer echt Vietnamees en sluiten we wederom bij Starbucks af met een potje klaverjas. Morgen een nachtje naar de Mekong delta, dus we pakken de rugzakken en laten de koffers achter.
De reis ging langs de kust, prachtig om te zien. Veel garnalenkwekerijen. Het vliegveld is bij Nha Trang, een echte strandstad, welke snel groeit door het toerisme. De vlucht naar Ho Chi Minh City is wederom kort, en we zijn rond middaguur in ons hotel Liberty Central. Een fors hotel met prima kamers en iets te klein zwembad. De stad zelf is ook groot, met 10 mio inwoners en minimaal 5 mio scooters..... We zitten in het centrum, district 1 nog steeds Saigon genoemd in de volksmond, en hier staan veel mooie hoge moderne gebouwen maar ook diverse fraaie oude franse gebouwen. Duidelijk een stad in opkomst. Na een lekkere lunch die wat langer duurde omdat het begon te hoozen, een stuk door de stad gelopen. O.a. langs de Opera waar we kaartjes hebben besteld voor een voorstelling op vrijdagavond, en langs de Notre Dame (de Vietnamese uitvoering) en een mooi oud postkantoor. Einde van de middag lekker relaxen op de hotelkamers, met wifi en verzorging van kapotte voeten door zuster Carin. Overblijfselen van het beachvolleybal op het niet al te fijne zandstrand van Whale Island. Helaas is Machteld weer geveld door hoofdpijn, dus met zijn viertjes een hapje gegeten en potje klaverjassen bij de Starbucks toe.
Dinsdagmorgen om 8 uur worden we opgepikt door chauffeur en gids voor een bezoek aan de Cu Chi tunnels. 70km waar we 2 uur over doen, m.n. door de ochtendspits en een verplichte stop bij een werkplaats voor gehandicapten, waar je van alles kunt kopen. We beginnen de tocht bij de tunnels met een onvervalst propagandafilmpje over hoe geweldig slim en dapper de guerillastrijders van de Vietcong waren. En eerlijk gezegd waren ze dat waarschijnlijk ook. De tunnels waren zo'n 250km en hadden 3 niveaus, 3, 6, en 10 meter. We aanschouwen de tunnels en mogen er ook even in. We zien hoe slim er nagedacht was over bijvoorbeeld de ventilatie, het koken ( in de ochtend om geen rooksignalen af te geven) en kleding en voedsel. Ook zien we de diverse slimme vallen die ze maakten om amerikanen te "vangen". Behoorlijk gruwelijk.
Tot slot schieten we nog met oude geweren en zo raken we onder de indruk van dit stuk geschiedenis. We herinneren ons Platoon, welke we net voor de vakantie keken. Ook gruwelijk.
Rond lunchtijd zijn we terug, eten we een broodje en lopen nog een beetje door de stad. Ook Machteld heeft nu zere voeten, dus houden we het kort en relaxen we in het hotel. Sommigen bij het zwembad, anderen in de fitness en Cas op zijn kamer met YouTube. In de avond eten we weer echt Vietnamees en sluiten we wederom bij Starbucks af met een potje klaverjas. Morgen een nachtje naar de Mekong delta, dus we pakken de rugzakken en laten de koffers achter.
-
11 Augustus 2015 - 22:12
Marlies:
Lieve allemaal,
Blijft fantastisch jullie reisverslagen. Geniet er nog maar ff van. X -
13 Augustus 2015 - 14:41
Riet:
Dank voor het geweldige verslag! Het was ook zo'n rot oorlog in Vietnam. Trouwens, niet alleen daar....
En dan al die pijnlijke voeten van the beach en volleybal.
Ben terug van dagjes vrouwen Vrouwenpolder. Was weer enorm gezellig.
Nog goede dagen gewenst!
Kus,
Roet -
13 Augustus 2015 - 15:05
Wim De Haan:
Toch jammer dat ik nooit in Vietnam ben geweest.
Ben jaloers.ha ha
Maar ik mijn tijd van reizen , ook zakelijk was het geen optie.
Communisten !
Gelukkig is die vreselijke oorlog voorbij.
Wij werden ook in onze omgeving sterk geconfronteerd met Vietnamese
bootvluchtelingen. Bizar.
En intussen nieuwe oorlogen.
En de hedendaagse bootvluchtelingen hetzelfde drama
Geniet maar lekker en het wordt wel tijd dat jullie .........
Hele goeie reis.
Het gaat hier prima, laatste dagen van alles gedaan en het weer is prachtig.
gr Wim de Haan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
