Dag 21 Van Jasper naar Banf

Vandaag zou het moeten gebeuren, beren zien. Dus vanmorgen vroeg op en via de 93a op weg naar Lake Louise met een aantal geplande uitstapjes onderweg. We rijden vandaag de mooiste highway van Noord Amerika, de Icefields Parkway.
Maar eerst dus de 93a. En, ja hoor de eerste beer dient zich al na een aantal km aan. Hij steekt zelfs voor onze neus de weg over. Hier hadden we niet op gerekend en helaas zijn alle camera’s nog niet in positie gebracht. Wel een prachtig gezicht zo’n beer voor je neus. De tweede beer die we zien heeft zich een beetje in het bos verstopt, maar tussen de takken door kunnen we hem wel redelijk volgen. Dan spotten we ook nog een beer naast de weg die zich te goed doet aan besjes. Met ons naast zich in de camper, eet hij onverstoorbaar door. En als laatste zien we aan de ene kant van de weg een heel jong beertje en aan de andere kant z’n moeder. Die moet inderdaad (weer vlak voor ons) oversteken om naar haar kroost te gaan. Machteld ziet het jonge beertje in een boom verdwijnen en als moederbeer eraan komt naar beneden roetsjen. Wat een geweldige ervaring is dit, onze dag kan niet meer stuk. En er komt nog zoveel meer moois aan.
Onze eerste echte stop is bij de Athabasca Falls. Deze waterval valt van een 12 meter hoge rotstrap naar beneden. Het is een vrij brede waterval en het water gaat er met zo’n grote kracht naar beneden dat dit weer zeer indrukwekkend is, ook al hebben we al een aantal grote watervallen gezien. Het water in de rivier komt van de Athabasca gletcher; een van de vele gletchers in dit gebied, allemaal gekoppeld aan de geweldig grote ijsvelden die hier boven in de bergen liggen over enkele honderden kilometers op 3km hoogte. Vandaar de naam Icefiels Parkway.
Bij de pakeerplaats staat een ranger met een verzameling geweien en hoorns die we mogen optillen. Best wel zwaar wat die dieren op hun kop dragen, maar elk jaar gooien ze het af en groeit het in 5 maanden weer aan. Na een zelfgezette kop koffie en een glaasje aan de picknicktafel gaan we door naar het grootste spektakel van deze weg; de icefields en de gletsjer. Het is helaas niet meer helemaal blauw maar het is weer een prachtig gezicht. We zetten de camper neer en lopen naar de gletsjer. Op weg daar naar toe staan bordjes met jaartallen waar de gletsjer gelegen heeft. Het is schrikbarend als je ziet hoe snel het de laatste 30 jaar is gegaan. Na een hotdog in de camper en nog een bezoekje aan het informatiecentrum vervolgen we onze reis. Het is trouwens de hele weg o’s en a’s, want wat is dit indrukwekkend. In Zwitserland heb je ook wel eens een mooi dal, maar hier gaat het aan een stuk door (220 km vandaag) Het zijn ruige bergen die met hun grillege vorm, begroeiing of ijsvelden elkaar afwisselen. Je raakt niet uitgekeken. Na nog een stop bij het Peyto Lake, wat weer een wondertje is met haar extreem blauw/groene kleur, wat komt door het smeltwater van weer een andere gletsjer, door naar onze eindbestemming.
En omdat we nog niet genoeg indrukken hebben opgedaan aan het eind van de middag naar Lake Louise, wat ook weer prachtig is. Lake Louise is een van de meest gefotografeerde meren in Canada. In het Chateau lekker gegeten met een prachtig uitzicht op het meer de dag afgeslote. Nu staan we op niet zo’n geweldige campsite, maar morgen vertrekken we naar onze laatste stek, het beroemde Banff.